Çocuklarda telefon/ televizyon/ bilgisayar üzere bağımlılıklar da son derece önemli ve titizlikle ele alınması gereken sorunlardır. Bağımlılık durumunda, çocuk teknolojik aletin yoksunluğuyla karşılaşırsa ortaya krizler çıkabilir. Örneğin çocukta öfke nöbeti, palavra, el koyulan telefonun yerini biliyorsa gizlice aşırma, bağırma üzere durumlar görülebilir.
Bağımlılık durumu çoğunlukla genetiktir ancak kişinin etrafıyla de ortaya çıkıp şekillenir. Çocukların gelişiminde aileler kıymetli rol oynadığından, bu çeşit davranışları engellemek onlara düşmektedir.
Ebeveynler, çocuklarının teknoloji bağımlılığı için kısıtlamalar getirmektedir. Bu yanlışsız bir davranıştır lakin o vakitlerde çocuğu yalnız bırakmamalı, aktivitelere yönlendirmeli ya da bağlantı kurmalısınız.
Ayrıca, teknoloji bağımlılığına birçok çocuğu ebeveynin ittiği de maalesef bir gerçektir. Örneğin oyalanması, susması için ellerine telefon tutuşturulmuş çocuklara illaki rastlamışızdır.
Bir mühlete kadar çocuğun teknolojiyle ilgilenmesi olağandır, hatta gereklidir. Zira çağdaş dünya internet üzerinden yürümektedir. Ancak teknolojiye olan ilgi(ileride meslek olarak seçebilir) ile teknoloji bağımlılığı ortasında farklar vardır.
Ebeveynlerin bağımlılığa karşı ya da bağımlılığın oluşumuna karşı alabileceği tedbirler:
- Çocuğunuzun ilgi duyduğu aktiviteyi bulup ve ona takviye olmayı denebilirsiniz.
- Sanal arkadaşlarını, sanal ortamlarını- kullandığı uygulamaları denetim etmelisiniz. Lakin bunu yaparken ona özel alan sağlayabilmeye de itina göstermelisiniz. Bilhassa de çocuğunuz ergen ise, denetimleriniz çoka kaçmamalı zira kısıtlamak ile çocuğa daima denetimden geçtiğini hissettirmek ileride öteki problemler doğurabilir.
- Çocuğunuzun gerçek hayattaki arkadaşları ile dışarıda vakit geçirmesini sağlayabilirsiniz.
Tavsiye edilen telefon kullanma dakikaları şu biçimdedir: 3-6 yaş ortası çocuklara 30 dakika, ilköğretim çağına gelmiş çocuklara 45 dakika, ortaöğretim öğrencilerine günde 1 saat, lise çağına gelmiş gençlere ise 2 saattir.
Maalesef ki bu oranlara her vakit sistemli bir biçimde dikkat edilmesi epey zordur. Ancak elimizden geleni yapmak, gerekirse uzmana danışmak çocuğumuzun geleceği için kıymetlidir. Zira ebeveynler, çocuğun gelişiminin yapı taşlarıdır.
